Sessizlik !.. (Filistinli Annelere)
Saçları rüzgârda uçuşuyordu
Bir parça yalnızlık astı gökyüzüne
Yokluk bir yağmur olmuş
Akıyordu kirpiklerinden
Ölümü gördü kırık aynasında
Yıkılmış binaların altında çocuk cesetleri
Öfkeye yenilmişti yaşam hevesleri
Toz içinde kalmıştı şekerlemeler
Saçlarını taradı ölümün
Ninni söyledi yangın yerinde ona
Toplu mezarlara dönüşmüştü yüreği
Yanmış yüzüne dokundu oğlunun
Uzun uzun masumluğuna baktı
Kirli dünyanın, kirli insanları arasında
Bu kadar temiz kalmasına şaştı
Özüne değdi teni oğlunun
Karıştı ruhu gökyüzüne
Şarkılar, ninniler sustu
Ölüm, geceyi kustu, zaman durdu
Sessizlik, koskoca bir dünyanın kaderi olmuştu.
Yazarın Son Yazıları
Bir Yorum Yazın
Ziyaretçi Yorumları - 0 Yorum