Bir dilim pasta

Henüz Onbeşindeyken askeri liseyi kazanıp, Beylerbeyi Kuleli Askeri lisesinin yolunu tutmuştu. Bir kunduracının çocuğu olarak başladığı bu macerada, önemli bir adım ve önemli bir başarıydı bu. Mutluydu, ayakları yere basmıyordu sanki. Günler, aylar birbirini kovaladı. Son sınıf geldi çattı. Seneye gerçek bir asker olacak, astsubay olarak bu memlekete hizmet edecekti. Hem gururluydu hem de şaşkın. Son senesi olduğu için okulda usta bir askerdi artık. O yüzden de, gece koğuş nöbetlerini istediği zaman tutabiliyordu. Yine bir gece 04 – 06 gece koğuş nöbetini tutmak için kalktı, giyindi. Sınıf arkadaşı ile etrafı gezniyorlar, sabahın olmasını bekliyorlardı. Yolları bir şekilde mutfağa düştü. Yerinde duramayan arkadaşı, buzdolabının kapağını açtı ve ne var ne yok kontrol etti. Heyecanla bizimkine döndü ve “ Oğlum burada bir dilim pasta var” dedi ve devam etti konuşmasına… “ Demek, akşam pasta yemişler ve bize haber vermemişler. Alacakları olsun hepsinin. İçtimadan sonra ben onlara sorarım” diyerek pastayı dolaptan çıkardı. Bir güzel afiyetle yediler. Sabah oldu, traşlar olundu, mıntıka temizliği yapıldı ve içtima alanında toplanıldı. Sert olmasıyla ünlü olan Bekir yüzbaşı alana giriş yaptı. Ancak bir tuhaflık vardı. Evet, her zaman sertti ancak bu sabah daha bir sert ve öfkeliydi. Askerler “yine ne oldu?” diye birbirlerine sormaktan kendilerini alamadılar. Bekir yüzbaşı bir müddet öfkeli gözlerle, askerlerin tek tek gözlerinin içine baktı. Bu sessizlik, öfkeli bir giriş cümlesi ile bozuldu.

“ İçimizde hain var arkadaşlar ve ben onu bulacağım.” Herkes şaşkınlıkla etrafına bakıyor, ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Bekir yüzbaşı konuşmasına devam etti. “ Akşam dolaba pasta koymuştum. Şimdi ise yok. Kim yaptıysa bir adım öne çıksın ve erkek gibi itiraf etsin. Aksi takdirde ben gereğini yapacağım. Size otuz saniye süre. O pastayı kim yediyse bir adım öne çıksın.”

Korku gözlerinden okunuyordu bizimkilerin. Bu işin dönüşü yok der gibi birbirlerine baktıktan sonra, bir adım öne çıkmak için hareket edecekken, ilginç

bir şey oldu. İki asker öne çıktı. Ne olduğunu anlamaya çalışsalar da durum anlaşılacak gibi görünmüyordu. Tekrardan hamle yapmak istediler ama onlardan önce iki asker daha öne çıktı. Durum daha ilginçleşiyordu. İçtima sonunda anladılar ki, pasta bütünmüş ve kim koğuş nöbetine çıktıysa bir dilimini yemiş. Bizimkilere ise, sadece bir dilim pasta kalmış.

Bu olay emekli deniz astsubayı ağabeyimin başından geçmiştir. O gün bu öyküyü bana anlattığında, ona şu soruyu sormuştum. “ Peki, siz çıktınız mı bir adım öne”?

Ağabeyim ise şu cevabı vermişti. “ Çıkmadık…” Bekir yüzbaşı pastaya yiyenlerden para toplayıp, taze bir pasta aldırmış onlara. Bereket bunun dışında bir ceza vermemiş.