Bir gün ben de konuşacağım

Çok soğuk. Kaç gündür gecenin bu saatleri çok soğuk geçiyor. Bahar ne zaman gelecek acaba? Bir an önce gelse de serince uyuyabilsek. Ben bir şekilde uyurum da, benim afacan henüz bir yaşına bile girmedi. Onun için diyorum. Yoksa ben üşümüşüm kimin umurunda… O mutlu olsun da, gerisi önemli değil. Allahtan şu eski battaniyeyi unuttular burada. Ben de akıl edip, her tarafını tüy yapınca bir daha içeri almadılar. Çok zekiyim çok! Gecenin en sevdiğim saatlerindeyim. Zifiri karanlık her yer. Birazdan sabah olacak ve henüz kimse farkında değil. Hiç sabah olmayacak hissi dolanıp duruyor aklımızda. Benim fikrim yokmuş, öyle diyorlar. Laf aramızda kalsın aslında var. Sadece birbirimizi anlamıyoruz o kadar. O yüzden de siz, benim bir fikrimin olmadığın sanıyorsunuz. Şiiri bir kenara bırakıp yemek bulmalıyım. Malum kahvaltı yapmamız lazım. Yoksa yorgun düşer hasta oluruz. Bakacak kimsemiz olmadığı için de sokaklarda ölür gideriz. Dün bir arkadaşımız aramızdan ayrıldı. Ne iyi biriydi. Sessiz sakince idi. Parkta çocukları rahatsız ediyor diye oradan uzaklaştırmışlar sonra da… Neyse bundan sonrasını anlatmak istemiyorum. Anlatınca öfkem giderek artıyor. Bizim kimseye zararımız yokken, nedir bu insanların bizlerden istedikleri. Kimsenin yerini işgal etmedik. Aksine onlar gelip bizi, kendi yerimizden ettiler. Bir kap suya, bir kap yemeğe razıydık. Ötesini hiç istemedik. Aklımızdan bile geçmedi. Zor olan ne? Dünya neden bizlere yetmiyor? Tamamımız yok olup gitse, kime ne kazandıracak? İnanın bazen, sizi anlamıyorum. Neyse çok uzattım. Gidip yiyecek bir şeyler bulmalıyım. İki kez çöplüğü gezdim ama yiyecek bir şey bulamadım. Bu insanlar artık, her şeyi sonuna kadar yiyor ve doymuyor sanırım. İnsanlar daha doyumsuz, daha açgözlü mü oldu ne? Aa aklıma geldi bak! İleride yeni açılan dönerci var, onlar mutlaka yenilmemiş bir şeyler atmıştır çöpe. Gidip bakmak lazım. Arkadaşlarım sesleniyor ama onlara karşılık veremem. Havlayınca kızıyor insanlar. Uykularını bozuyormuşuz, rahatsız oluyorlarmış. Ama biz başka türlü anlaşamayız ki… Bir insana konuşma demek gibi bir şey bu. Ses çıkarmadan usulca, bakmam lazım çöp kutusuna. Sanırım yiyecek bir şeyler var. Evet, evet var. Yaşasın bu sabahta yemek buldum. Bizim ki görünce çok sevinecek. Su da buldum mu tamamdır. Şu ileride ki adam, neden bana doğru koşuyor ki? Birinden kaçıyor sanki. Yo, bana doğru koşuyor. Ben ona ne yapmış olabilirim ki? Ömrümde ilk kez görüyorum onu. Elindeki sopa mı? İyice yaklaştı. Kaçmam lazım, ama yiyeceği de almam gerekiyor. Neden yapıyorsun bunu bana? Vurma lütfen! Gidemem, yemeği almadan gidemem anlamıyor musun? Dur lütfen! Dur! Yapma amca yapma!

Türkiye’de son bir yılda binlerce sokak hayvanı acımasızca öldürüldü ve işkenceye maruz kaldı. Bunun dışında da yüzlerce sokak hayvanı cinsel şiddete maruz bırakıldı. Hayvan hakları yasası olmadığı için, bu oran her geçen gün artmaya devam ediyor.