Bir parça aydınlık alabilir miyim ?

Yağmurun en hızlı, sessizliğin ise en derinden hissedildiği bir gecede, balkondan ışıkların yarısının sönük olduğu, ıslak sokakları izliyorlardı. O ve yalnızlığı…

Dakikalardır sürüyordu bu sessizlik ve belki de sonsuza kadar sürebilirdi. Dayanamadı adam. Kelimeler, nice kullanılmayan cümleler dökülüverdi dudaklarından. Konuşmaya başladı kendi öz yalnızlığıyla. Dudaklarını görenler ise, onun kendi kendine konuşan bir deli olduğunu sanacaklardı. Kimin umurundaydı ki. Zaten ömrünün hiçbir evresinde, akıllı olduğunu iddia etmemişti ki. Zira biliyordu, bütün akıllılar şu an mışıl mışıl uyuyorlardı. Saat gece yarısını çoktan geçmişti. Akıllının bu saatte ne işi olabilirdi ki? Çoktan yemeğini yemiş, çocuklarını sevmiş, karısını yarım yamalak öpmüş ve uykuya dalmıştı çoktan. Bu delice düşüncelerle sonsuzluğa doğru bıraktı, yarım kalan sözcüklerini.

Biliyor musun dostum, bütün soruların, evet istisnasız bütün soruların bir cevabı var artık. Herkesin söyleyecek bir sözü, haklı bir yanı, konuşacak, anlatacak bir hikâyesi var. Haklı nedenleri var. Kimsenin özür dilemeyi gerektirecek bir kusuru, bir hatası yok. Herkes özel, herkes mağdur, herkes yetenekli, herkes mükemmel, herkes en iyi, herkes haklı, herkes hak eden taraf.

Düşünsene, sekiz milyar insanın tamamı haklı ve kusursuz. Evet, bir yerlerde hata yapılıyor ama kesinlikle onlar değil bu hataları yapan. Herkesin bir yanıtı varsa eğer, soru sormanın ne anlamı var dostum? En yakınına bile “kalbimi kırdın” diyemeyeceksen, konuşmanın ne kıymeti var? Peki, susarak çözülür mü sorunlar? Susunca yeni bir biz olur muyuz? Susarak aşar mıyız engelleri? Yeni bir gün doğar mı susunca ruhlarımız için? Söylesene dostum bu kadar özelin içinde tek kusurlu olan ben, neden hala çırpınıyorum? Değişmek ve değiştirmek için kendimi? Neyin mücadelesi bu? Neyin bedeli? Bir kaplumbağa kadar korkuyorum artık insanlardan. Kendi içime çekilip, çıkmak istemiyorum evimden. Ancak yine de bir parça aydınlığa ihtiyacım var dostum. Yalnızca bir parça aydınlık istiyorum. Niye istiyorsun diye soracak olursan eğer bana. Yanıtım tek ve basit. Kitap okumak için dostum. Haysiyetimi korumak için kitaplara ihtiyacım var. Okuyabilmek içinse bir parça aydınlığa. O yüzden son kez haykırıyorum sonsuzluğa; BİR PARÇA AYDINLIK ALABİLİR MİYİM?