Değişen bir şey yok ‘Baba’

Sen bu dünyada tası tarağı toplayıp, belki de nefes alabildiğin, dinlenebildiğin tek yer olan ahirete göçüp gideli, neredeyse iki yıl olacak baba. Yaşları da ölüm tarihlerini de hesaplamayı sevmediğimden, tam bir tarih vermiyorum. Ne fark eder ki zaten. Giden gitmiş kalan kalmış. Geriye bir avuç anı kalmış yalnızca. Hatırlandıkça, gülümsemek ile ağlamak arasında sıkışıp kaldığın.

Sen göçüp gideli pek bir değişiklik olmadı baba. Yine aynı iktidar, yine aynı insan. Her yaz; “bu sene en sıcak yaz olacakmış” sözü gibi, sürekli kötüye gidiyor deniliyor yaşam. Doğru mudur yalanmadır bilmiyorum. Pek iç acıcı olmadığını söylemem, sanırım yanlış olmaz baba.

 Boşluğun ne kadar derinmiş baba. Bunu şimdi daha iyi anlıyorum. Ah insan! Her daim kaybettiğinde anlıyor gerçeği. Zaman denilen anlamlı anlamsız şey, insanın hayatına bu kadar etki etmemeli baba. Akan bir şeye karşı durmak anlamsız zira… Ancak plan yapmakta üstüne yok insanın. Biliyor musun numaranı silmedim henüz. Kapanalı bir seneden fazla oluyor oysa. Ama elim gitmedi silmeye. Hala arayasım geliyor seni. Sesini duyup, dertleşesim geliyor. “Yetiş baba” diyesim geliyor. Elini öpüp, dökülesi geliyor bütün dertlerimin. Ulu yüce bir çınar gibi haşmetli gölgende dinlenesim geliyor.

İmrenerek gelip geçtiğin bu dünyadan sessizce uzaklaşıp gittin. Ömrün de ölümün de sessizce oldu. Gürültüyü sevmezdin zaten. Bir dizide ya da bir film de müzik çok olunca hemen araya girip; “bu müzikler beni deli ediyor” derdin hep. Sadeliği, sakinliği, sessizliği severdin. Artık o kadar sessiz değil dünya baba. Herkes ama herkes bağırıyor. En çok bağıran da en haklı oluveriyor. Adalet, insanlık, nezaket, barış, hepsi öldü. Sadece öldüklerinden haberleri yok. Yaşadığını sanan milyarlarca insancık gibi…

Seni çok özledim baba. Bir şey ne kadar özlenirse o kadar özledim seni. Umarım mutlusundur gittiğin yerde. Karpuzlar ekiyorsundur cennetin bahçesine. Sadece altı yaşına kadar görebildiğin anneciğinin dizinin dibinde, akan nehirleri izliyorsundur belki. Sırf biz yiyebilelim diye, bayat ekmek yemek zorunda değilsindir orada. Yürüyorsundur usulca gerçeğin tam ortasına… Sakin ve sessizce…