Hesaplaşma

Giden sadece, seni yok etmiyor ki Seyit!

Umudunu, yarınını, yarına dair beklentini

Bekleyişinde ki heyecanı, sokaklarını, yağmurunu

Güneşini, ışığını, aydınlığa onan inancını

Hatta yeni gelenin, gelişini bile yok ediyor

Aslında tüm bunların tek bir sebebi var Seyit!

Sen sormadan söyleyeyim sana

Emeğini yok ediyor

Geriye koca bir hiçlik

Ve büyücek bir yalan kalıyor

Aynada, eskiden saçlarını tararken onunla buluşmak için

Ondan sonra, kırık aynalarda kendini suretini arıyorsun

Evet, dostum emeklerin gidiyor onunla birlikte

Bir anne neden çocuğundan vazgeçemez bilir misin Seyit?

Çünkü üzerinde emeği vardır da ondan.

Tüm saçmalıklarına tahammül eder bu yüzden

Kendinden ödün verir sürekli, o üzülmesin diye

Kırılmasın, tuz buz olmasın diye, bu kötü yaşamın içinde

Biliyor musun, unut diyorlar bana…

Unut geçmişi, geleceğe bak!

Gözleri görmeyen birisine güneşe bak demek gibi bu

Unutmak diye bir şey yok Seyit, yok…

Sadece zamanla alışırsın onsuz kalmaya

Onsuz ıslanmaya yağmurda

Onsuz uyanmaya yeni güne

Ve onsuz ölmeye her gece

Sadece bu kadar…

Gerisi yok

Gerisi meçhul

Gerisi sis

Gerisi…

Gördüğümüzün gerçek olduğunu nasıl anlarız Seyit?

Dokununca mı?

Hissedince mi?

Ben şimdi sana dokunsam, bu seni var yapar mı?

Hissetsem, anlar mıyım yanımda olduğunu?

Söylesene Seyit, sen var mısın?

O yüzden korkma Seyit!

Korkma ölmekten

Yeniden dirilmekten

Farabi’nin de dediği gibi

Var mısın da, yok olmaktan korkuyorsun Seyit?

Korkma uyu Seyit!

Annemin hep söylediği bir sihirli cümle dokunsun ruhuna

Uyu yavrum, uyanınca geçer…

Sahi geçer mi gerçekten Seyit?