Işığın Battığı Yer

Alacalı bir havada yürüyorum, ışığın battığı yere.

Aklımda gözlerin…

Ve gözlerinde gördüğüm mutlu bir ben var

İmreniyorum kendime,

Ne şanslıymışsın diyorum içimden

Uzakta, evlerin ışıkları birer birer sönüyor

Karanlık kaplıyor koca şehri

Sokaklarda, sokak köpekleri dolaşıyor özgürce

Tıpkı onlar gibi, ben de nereye gideceğimi,

Nereye sığınacağımı bilmiyorum.

Yalpalayan bir sarhoş gözüme ilişiyor

Uzunca bakıyorum haline

“Unutmak istiyorum” diye haykırıyor geceye

Yüzünde gecenin izi dolaşıyor.

İçimden “imkânsız dostum” diye söyleniyorum

Unutmak diye bir şey yok.

Olsa olsa alışmaktır o…

Bir yudum şarap dökülüyor, sarhoşun damağından

Kaldırımdaki yağmur iziyle silinip gidiyor

Gece, sabaha emanet ediyor varlığını

Işığın içinde uykuya dalıyor.

Benimse hiç uykum yok

Bir de umudum…

Yürüyorum ışığın battığı yere…

Yol belli de…

Işık nerede?

Eyüp TORU