Ölü insanların çığlıkları

Devran dönmüyor dostum

Aynı kalıyor yapılanlar

Bizse, sadece izliyoruz uzaktan çok uzaktan

Yol belliydi oysa.

Yol da kayboldu artık

Uzandık sere serpe eski bir tepeye

Ölümü bekliyoruz, hiçbir şey yapmadan

Kimse, “niye geldim” diye sormuyor dostum

Daha önemli soruları var belki de herkesin

Yaşamaktan daha önemli neyi olabilir ki insanın?

Herkes, her şeyi biliyor dostum

Bir biz kaldık cahil

Bir biz kaldık yalnız, ıssız

Kıyılarımıza vuruyor ölü balıklar

Ve neden öldüklerini çabucak unutuyorlar.

Kalabalıklarımızdan kötülük sızıyor

Kötüyüz…

Çok kötüyüz be dostum.

İşini bilenlerin cenneti burası

Eşi dostu olanların yurdu

Kabilesi kalabalık olanların hükümdarlığı

Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşayanların ahmaklığı

Dayısının gülü insanlar

Partisinin biriciği

Davasının öncüsü

Yalanlarının incisi

En çok kazananların birincisi

Alın terinde umut kokuyor fakirlerin

Ve hep çok yoruluyor zenginler dostum

Öyle ya; bu dünya onların

Ekmek onların

Adalet onların

Hak onların

Halk onların

Güzellik onların

Bedellerse bizim

Ölümler bizim

Cezalar bizim

Yaşayamamak bizim

Aldanmak aldatılmak bizim

Eksik olan her ne varsa bizim dostum bizim