Sessizlik !.. (Filistinli Annelere)

Saçları rüzgârda uçuşuyordu

Bir parça yalnızlık astı gökyüzüne

Yokluk bir yağmur olmuş

Akıyordu kirpiklerinden

Ölümü gördü kırık aynasında

Yıkılmış binaların altında çocuk cesetleri

Öfkeye yenilmişti yaşam hevesleri

Toz içinde kalmıştı şekerlemeler

Saçlarını taradı ölümün

Ninni söyledi yangın yerinde ona

Toplu mezarlara dönüşmüştü yüreği

Yanmış yüzüne dokundu oğlunun

Uzun uzun masumluğuna baktı

Kirli dünyanın, kirli insanları arasında

Bu kadar temiz kalmasına şaştı

Özüne değdi teni oğlunun

Karıştı ruhu gökyüzüne

Şarkılar, ninniler sustu

Ölüm, geceyi kustu, zaman durdu

Sessizlik, koskoca bir dünyanın kaderi olmuştu.